Waar is mijn humor gebleven, waar is mijn vrolijkheid gebleven, waar is mijn aanstekelijke lach gebleven?
Als kind kon ik zomaar de slappe lach krijgen. Ik lachte hardop tijdens het spelen. Heerlijk vond ik het om gekke bekken te trekken in de spiegel. In de pubertijd kon ik enorm lachen met vrienden. We lachten om stomme leraren, we lachten om de scheten en boeren die we lieten, we lachten om leuke moppen, we lachten om ons af te zetten tegen de saaiheid en serieusheid die we om ons heen zagen.
Terugkijkend was dit de fase in mijn leven dat alles veranderde. Van me volledig vrij voelen en waar alles kon naar de fase van in een systeem passen en doen wat er van me verwacht werd.
Als kind mogen we nog lachen, maar daarna belanden we al snel in een wereld die lijdt aan serieusheidswaanzin. Het ergste is nog niet eens dat we de wereld zo serieus nemen, maar ook ons leven en vooral onszelf.
Laten we beginnen met onszelf. Wat zouden de gevolgen zijn als we onszelf niet meer zo serieus nemen? Als we onszelf met humor bekijken? Als we gewoon vaker om onszelf kunnen lachen?
Wat mij regelmatig om mezelf laat lachen is als ik kijk naar mijn gedrag. De 21 geweldige mooie archetypes die verbonden zijn met de Levensbronnen maken de gedragingen die ik vertoon heel zichtbaar. Er zijn archetypes die ons en onze omgeving laten groeien en bloeien en er zijn archetypes die ons juist tegenwerken en beperken in onze mogelijkheden. Nou is het natuurlijk super makkelijk om het gedrag dat we vertonen via de archetypes die ons tegenwerken en beperken te veroordelen en onszelf hierdoor naar beneden te halen en streng te zijn voor onszelf. Wat ik gemerkt heb, is dat dat helemaal niet werkt. Het maakt de ernst van hoe ik naar mezelf en de ander kijk alleen maar erger.
Nu ik al mijn 21 menselijke gedragingen via de archetypes goed heb leren kennen en doorgronden moet ik vaak lachen om mezelf. Ik vind mezelf niet fout, maar bekijk mezelf en mijn gedrag met humor. Humor is voor mij echt dé weg geworden naar verandering. Als ik me bijvoorbeeld ervan bewust word dat ik me gedraag of gedachtes heb vanuit het Slachtoffer in mij, maak ik mezelf extra zielig. In mijn hoofd zeg ik dan tegen mezelf; ‘jeetje ik ben echt de zieligste persoon van de hele wereld, er is niemand die zo zielig is als ik, bij mij zit ook altijd alles tegen etc etc’. Ik maak het zó groot dat ik uiteindelijk vreselijk om mezelf moet lachen. Of als ik de Martelaar hoor praten in mijn hoofd; ‘ik kan het niet want ik ben niet goed genoeg, niet slim genoeg, niet slank genoeg, niet snel genoeg etc etc’. Als ik hiervan bewust word dan maak ik het nog groter en nog erger. Dat ik echt helemaal niets kan in dit leven en meteen hoor ik dan een stemmetje, ‘nou dat valt ook wel mee’ en moet ik meteen denken aan alles wat ik wel kan en kan daar dan ook weer heel hard om lachen.
Met humor naar iets kijken en erom lachen maakt zware dingen licht, geeft nieuwe energie en maakt het mogelijk om keuzes te maken. Om ervoor te kiezen om meer als de Levensgenieter door het leven gaan.
Humor is volgens Van Dale “dat wat grappig, geestig en om te lachen is”. Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. Ik heb geleerd dat ik veel meer mag lachen om mezelf en het leven. Het is toch echt te grappig dat ik mezelf zo serieus neem. Ik ben klaar met de serieusheidswaanzin en zit hier nu al met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik ga nu even een potje hardop lachen. Samen lachen is trouwens zoveel leuker dan alleen. Dus doe je mee?
Vanaf deze maand start de begeleide Levensbronnen Online weer. Neem gauw een kijkje op onze website en doe mee!
