Wat klinkt dat toch eenvoudig en heerlijk als iemand zegt dat ze zo genieten van het leven. Ik snapte niet dat iemand dat kon; ik werd er zelfs een soort van boos van als ik het iemand hoorde zeggen. Genieten was iets wat ik me tot mijn 45ste niet toestond. Natuurlijk heb ik super fijne en mooie momenten gehad, maar er écht van genieten stond ik mezelf niet toe. Ik vond dat ik eerst van alles moest doen, voordat ik mocht genieten.
Oh, wat was ik streng voor mezelf. Voelde me voor iedereen en alles verantwoordelijk en verkeerde in een permanente staat van serieusheidswaanzin. Af en toe deed ik wel lekker gek, maar er van geníeten? Nee. Ik was, bewust of onbewust, bezig met de gevolgen en met leven volgens de regels zoals het hoorde. Genieten was iets wat in mijn ogen met verdienen te maken had. En ik vond dat ik het niet verdiende om te genieten.
De Levensgenieter in mij is pas opgestaan na mijn depressie in 2005. Wat een kado was dat om deze kant van mezelf bewust te ontmoeten, ontdekken en voelen. Genieten is iets wat ik niet kan pakken, vasthouden of overbrengen. Ik kan het alleen maar van binnen voelen. Genieten kan voor mij in het klein en ook in het groot. Genieten brengt een glimlach op mijn gezicht én een in mijn hart. Ik ontdekte dat ik het gevoel van genieten op ieder moment van de dag kon oproepen. Het was mijn eigen keuze of ik de Martelaar van mijn eigen leven wilde zijn, of dat ik in de huid van de Levensgenieter stapte.
Nou, toen ik ontdekte dat ik een keuze had om de Levensgenieter te zijn, veranderde er zoveel in mijn leven. Ik voelde me veel energieker, meer ontspannen en veel vrijer. Mijn leven werd steeds leuker. Ik ging leven in plaats van overleven. Ik leerde het woord vreugde echt begrijpen. En ik kwam tot het inzicht dat onder vreugde dankbaarheid zit. Ik ben dankbaar voor echt alles in mijn leven en ja, ook vppr die heel verdrietige en moeilijke uitdagingen. Hierdoor ontstond er een innerlijke rust.
Vreugde kan makkelijk verward worden met plezier van buiten af. Dat is het niet, want plezier is meestal kort en vluchtig en kan daarna vaak een leeg gevoel achterlaten. Vreugde daarentegen blijft hangen en werkt motiverend en inspirerend. En niet alleen voor mezelf. Ik heb gemerkt dat hoe meer ik de Levensgenieter van mijn eigen leven ben, ik daarmee ook anderen inspireer om de Levensgenieter van hún leven te zijn.
Anderen noemen me wel eens naïef of niet realistisch, of ze zeggen: je kijkt naar de wereld met een roze bril. Maar is dat zo? Ik ben gewoon dankbaar en blij dat ik mag leven en dat ik in leven ben. Er zijn zovelen die zo graag hadden willen blijven leven, maar het niet gegund werd. Ik heb mijn kostbare leven met beide handen en mijn hele zijn aangegrepen en besloten van ieder moment en iedere dag te genieten. Ook als het leven even tegenzit.
Inmiddels weet ik uit ervaring dat juist in de uitdagingen en tegenslagen zoveel mooie kado’s verborgen zitten. En ja, daar ga ik dan echt naar op zoek, want ik wil de uitdaging begrijpen. Wat een vreugde geeft het als ik het verborgen kado vind en het mag uitpakken. Wat kan ik dan genieten van de mooie inzichten die ze me geven.
Toen mijn kinderen klein waren en ze naar bed gingen, zei ik altijd als laatste het versje: de zon gaat onder, ik zie het met een lach en morgen komt het wonder van wéér een nieuwe dag. Ik sprak de woorden uit, maar kon zelf het wonder van die nieuwe dag niet voelen. Wat een verschil ervaar ik nu. Alleen al bij het typen van dit versje voel ik vreugde en ik geniet van de herinneringen en mijn eigen struggles. De Levensgenieter in mij ligt niet meer in coma op zolder ergens, maar staat elke dag op met het idee dat er weer een nieuwe dag is vol met kansen, uitdagingen en mogelijkheden. Een nieuwe dag waarvan ik kies om van alles wat ik voel en meemaak te genieten!
Wil jij leren genieten? Bij de Levensbronnen kan dat op meerdere manieren. Tweemaal per jaar organiseren we retraites. Een weekend helemaal voor jóu. Of leer de Levensgenieter in je kennen door de Levensbronnen Online die vanaf 1 september verkrijgbaar is.
